Hutsaren aurkakoa, funtsa eta putza.

Erantziren aurkakoa, erantsi.

Ezaren aurka, hezi.

Sarturen aurka, hartu.

Baina ezin hartu inondik ezer, aurretik zerbait sartua izan ez bada.

Ezin hezi, zerbaiten eza azaleratu gabe.

Ezin erantsi zerbaiti ezer, aurretik justuki eransten den hori erantzia ez badu.

Ezin funtsa bat horren hutsaren gainean ez bada, eta funts baten putzak bere hutsa dakarkigu berriz ere.

Sar-Har, Eza-Hezi, Erantzi-Erantsi, Huts-Funts. Hitz berdinak, letra bakar baten bandaz, antonimo erabateko bilakatzen dira.

Betiko zalantza: kasualitatea? Planetako mundu-ikuskera desberdinetan esistentzia ‘aurkakoen joko’ delakoaren gainean eraikitzen dela onartzen da. Horren espresio nagusiak, hinduismoaren yoni-lingam´a, tubitar vajrayanako dakini bodhisattva´k, taoismoko yin-yang´a, txamanismoetako emakumezko-gizonezko, egiptiarren negatibo-positiboa, eta abar.

Akaso gure arbasoek, beraien hizkuntzaren maitale sutsuak izanik, hizkuntzan bertan txertatu zuten ‘aurkakoen jokoa’.

Eta erantsi zizkioten pare hauek euskarari, gizaldi eta milurteen barna guk nola erantzi asmatuko dugunaren itxaropenaz.